De misstanden in de zorg aankaarten op de Dag van de verpleging
De misstanden in de zorg aankaarten op de Dag van de verpleging
Ik weet niet of je ooit van de Dag van de verpleging hebt gehoord maar ikzelf besteed er sinds enkele jaren toch aardig wat aandacht aan. Na mijn middelbare school wist ik niet goed wat te doen en heb ik een jaar rondgereisd. Op reis kwam ik in verschillende landen waar ik een aantal inzichten heb gekregen over de dingen die ik zelf in het leven wilde, hetgeen ik later wilde gaan doen. Toen ik in Azië was en zag hoe het er daar in de zorg aan toeging, besloot ik me op de verpleging toe te leggen. Ik kon in Azië zelf gelukkig een baantje krijgen alwaar ik merkte hoe fijn ik het vond mensen te helpen en hoe goed het mij deed voelen als ik ook daadwerkelijk iets bij kon dragen. Maar het gaat hier niet alleen om mijn eigen gevoel bij de zaak, hoewel het op die manier natuurlijk wel intrinsiek moet zijn, de keuze voor je baan vertelt je namelijk altijd iets over jezelf. Maar belangrijker nog is dat ik erachter kwam dat er iets overstijgends was, belangrijker dan mijn eigen gevoel bij de zaken. Wat ik namelijk merkte is dat ik echt vind dat het een eerste recht en een behoefte waaraan voldaan moet worden is. In sommige landen is dit nou eenmaal niet zo vanzelfsprekend als hier in Nederland. En toch is het in Nederland, ondanks de verzorgingsstaat waar wij in leven – wat ik een heel groot goed vind – toch helemaal niet zo goed geregeld als we misschien kunnen denken. Daar staat de Dag van de verpleging voor mij voor, voor het geven van ruchtbaarheid aan de misstanden in de zorg. Als we daar toch wat meer aandacht aan kunnen besteden, dan is dat echt mooi meegenomen.